Toespraak Opening De hoop van Leiden
Stadsgenoten! Een jaar nadat de eerste Staat van Leiden is uitgesproken, is de stad veranderd. Na tijden van verzadiging, gemakzucht en alles op ‘dur gangetje’, vloeiden er ineens tranen door de straten, glom er een laagje weemoed over de daken en dansten de zakdoeken in de lucht. Er werd één ding heel goed duidelijk: hier bouwt PS|theater aan het verdriet van Leiden.
Want er werd gebouwd: aan Ons Aller Ziel in Scheltema, aan een kar vol soepblikken voor de Voedselbank, aan het hoorspel 7 Singels Route, aan nieuwe muziek onder de films van Emile Timan, aan 60 liter soep in Slaaghwijk, aan Het verdriet van Leiden op begraafplaats Groenesteeg, aan een nieuw jazz repertoire, aan De Atlas en de Fusie in studentenkamers, aan het verhaal van Henk, Maryam, Mohtar en Sonja, aan de duiding van emotie in het theater, aan het verlaten van Leiden, aan een app samen met de Lakenhal, aan een jurk van 80 zakdoeken. Het Verdriet van Leiden gonsde door de stad!
Stadsgenoten. Een jaar lang heb ik vreugdetranen gehuild. Ontroerd door de Domino’s, gegrepen door de 18 personages die Annefleur en Tijs gespeeld hebben, trots op het team van PS|theater die dit voor elkaar heeft gebokst en geraakt door wat het verdriet van Leiden in de stad heeft losgemaakt. Vorig jaar was PS|theater klaar om te bouwen aan de Atlas van Leiden en nu is Leiden dat!
Stadsgenoten! Het is precies 50 jaar geleden dat Martin Luther King de belangrijkste woorden van de 20e eeuw uitsprak: I have a dream. De American dream werd ineens de droom van zomaar ‘n man. En de droom van deze man werd de droom van Amerika. Er was ruimte om te dromen!
Stadsgenoten! Het is 100 jaar geleden dat kunstenaars hun ideale staat gingen vormgeven. Er kwam een plek voor Utopie. Vanaf toen ging het niet meer alleen over hoe de wereld was, maar vooral over hoe de wereld zou moeten worden. Er was ruimte om te dromen!
Stadsgenoten! 747 jaar geleden gaf Graaf Floris stadsrechten aan Leiden. De plek die ooit niet meer was dan de splitsing van de Rijn, met een paar hutten en deze burcht, was klaar om een stad te worden. Klaar voor ambachten, verhalen, wetenschap en cultuur. Er was ruimte om te dromen!
Stadsgenoten! Het is een paar maanden geleden dat Thijs en Thomas een boot wilden bouwen. En omdat dit veel geld kost, bedachten zij een geniaal idee: een eigen suikerspinkar! Nu maken deze jonge ondernemers de beste suikerspinnen van Nederland en ligt volgend jaar hun eigen boot in het Leidse water. De hoop van Leiden staat hier in levende lijven! Het is tijd om te dromen!
Stadsgenoten! Vanaf nu start de Hoop van Leiden! Met elkaar gaan we bouwen aan een jaar vol dromen, illusies, utopieën. Een jaar lang staat niet het nu, maar de toekomst centraal. De hoop van Leiden. PS|theater zet met de voorstelling Ons Bloed de vader-zoonrelatie op scherp; met de Atlas op de Markt zetten we Leidse familiebedrijven in het theatrale zonnetje; met de Atlas in Noord gaan we op zoek naar ‘de gelukkigste Leienaar van heel Leien’; en 40 jongeren zullen ons gaan laten dwalen door het puberbrein.
De Hoop van Leiden bouwt zodoende hier op de burcht, op de Hooglandse Kerkgracht, in theater Ins Blau, bij Slagerij van der Zon, in de Kooi en Nieuw Leyden en sluit af op dé plek waar alle dromen samen komen: de Leidse Schouwburg.
Stadsgenoten! We nemen jullie vandaag nog één keer mee naar het Verdriet van Leiden; nog één keer zullen de melancholische klanken klinken die 1000 bezoekers ontroerden op Begraafplaats Groenesteeg. Maar wees niet getreurd: het verdriet van Leiden is voor altijd in kaart begracht in het digitaal magazine dat we vandaag publiceren. En dan is het tijd voor de Hoop. Wij zijn bijzonder trots dat Annick Dezitter, directeur van het Da Vinci College, dit jaar de Staat van Leiden zal uitspreken en ik ben ervan overtuigd dat zij ons allen een toekomstbeeld zal voorhouden dat alleen maar kan inspireren.
Stadsgenoten! Vanaf nu is het aan jullie om met ons mee te bouwen aan de Hoop van Leiden. We can work it out!