PS en Old School hebben een beetje verkering

Met iedereen die de hoop op een klepperende brievenbus al had opgegeven, maar ook met alle verliefde stelletjes en al heel lang gelukkig getrouwde koppels vierden we Valentijnsdag in OldSchool. Tussen de hartjesslingers en –ballonnen praatten we over de liefde in alle vormen en maten, Valentijnsdag en de negatieve klank die daar aan kleeft: wie Valentijn een commercieel cliché noemt, heeft vermoedelijk zelf nog niet mogen ervaren hoe geweldig het is om door een ander te worden verrast... 

Die veertig rozen, dat pad kaarsjes en zo’n schuimbad zijn ineens toch wel heel leuk als je lief dat oprecht en speciaal voor jou heeft voorbereid. Waarschijnlijk durven alle cynici niet toe te geven dat ze eigenlijk toch ieder jaar op een kaart zonder afzender of een speciaal ontbijtje hopen. Tijdens het gesprek weet één van de aanwezigen het prachtig te verwoorden: ‘In Nederland hebben we eigenlijk allemaal last van vraag-verlegenheid. We willen allemaal een heleboel geven, maar durven niet zo goed iets van een ander te vragen.’ Rian biedt troost aan alle dagdromers die stilletjes op een serenade hoopten door het ene prachtige liefdesliedje na het andere te spelen. Over de nog onbekende die je ooit zult aanbidden, over de liefste naast wie je ’s ochtends dolgelukkig wakker wordt en met wie je nog even kunt knuffelen voor de dag begint, over de euforie van het verliefd zijn, en hoe het dan toch ook wel weer zo is dat het niet die rozen, dat pad kaarsjes, schuimbad of romantische etentje is dat wordt bezongen: alle liedjes en gedichten gaan uiteindelijk over die ene, die ene door wie zelfs het afwassen van een door plantenrot aangevreten vaas in een TL-verlichtte keuken het beste moment van de dag wordt. Heb je je lief dat nog niet verteld? Doe dat dan vandaag alsnog, of geef je nog vlug op om samen Rian of Wil de liefde te horen bezingen!