De tweede wijkborrel
PS|theater zoekt met De Atlas komt thuis naar het thuisgevoel van de Pieterswijk. De Atlas komt thuis resulteert in de voorstelling Nestelaar, waarin PS|theater het hart en de haard van de Pieterswijk blootlegt. Rafaëlle Kwakkel doet verslag van de tweede wijkborrel.
‘Het is net alsof we een feestje geven,’ zegt José terwijl ze de tafel dekt, ‘zo’n feestje waarop je niet precies weet wie er wanneer komen, en waarbij je van tevoren zenuwachtig bent of het wel gezellig wordt…’ Terwijl de rest van het team opruimt, drankjes regelt en de woonkamer gezellig maakt, zijn de makers druk bezig met het voorbereiden van hun presentaties.
Tijs sopt en verbouwt de zolder van de PS|villa, Rian oefent haar nieuwe lied, en fietst door weer en wind nog even naar Mabroek om een linzensoep te kunnen maken. Eva heeft niet kunnen koken omdat ze op dat moment in Londen is, maar middels een brief is ze toch op de borrel aanwezig.
Ondanks de regen druppelen er tegen vijven buurtbewoners binnen. Als iedereen voorzien is van een drankje, speelt Rian haar lied terwijl ze zichzelf begeleid op de piano. Het lied gaat over afstand doen van spullen en herinneringen, een gespreksonderwerp dat Rian opvallend vaak tegengekomen is in haar ontmoetingen. Het echtpaar met wie Rian hier het laatst over sprak is ook aanwezig. Rian heeft hen gevraagd of het paar haar een voorwerp wilden lenen dat voor hen ‘thuis’ is. Wat dat is, kunt u aanstaande vrijdag zelf komen bekijken!
Onderweg naar Tijs lezen Pepijn en ik Eva’s brief voor. Ze vertelt over haar vliegangst, haar zoontjes en afgelopen week: haar bezoek aan Felix en Piet, en hoe de dingen waar we ons voor een beetje (onterecht) voor schamen, soms juist zijn wat maakt dat we ons ergens thuis voelen. Ook roept ze de aanwezigen op om hun lievelingsrecept op te schrijven, met eventueel hun adres erbij, zodat Eva op bezoek kan komen om het gerecht samen te maken.
Tijs heeft de trap naar de zolder gemarkeerd met lichtjes. De zolder zelf is donker, verlicht door een paar kaarsjes: een beetje griezelig maar gezellig, precies zoals je je een zolder voorstelt. Tijs komt op uit een grote boekenkist. Vanuit de kist leest hij een bijzonder verhaal voor uit het boek van een hofjesbewoonster die hij ontmoet heeft. Het verhaal, dat de bewoonster zelf geschreven heeft, gaat over het zoeken naar een veilige plek, naar een rode stip. PS heeft die rode stip al in het logo zitten, misschien is iedereen daarom zo op zijn gemak op de wat spookachtige zolder van de villa... Toch stommelt iedereen na het verhaal weer naar beneden, nieuwsgierig naar het plotselinge gelach en geschater uit de woonkamer. Daar is een nieuw groepje wijkbewoners, met wie Tijs afgelopen dinsdag Indiaas gekookt heeft, aangekomen met hun kinderen. Ieder bekertje limonade dat wordt leeggedronken en ieder nieuw of vertrouwd paar handen dat geschud wordt bij het weggaan, bevestigt dat dit wederom een erg gezellig feestje was!