de een-na-laatste wijkborrel

Terwijl Eva de laatste hand legt aan haar straatmaaltijd, druppelen de eerste gasten binnen. Als de kaarsjes en de vuurkorf branden, de koffie doorloopt en het bier koud staat, begint Rian met twee prozagedichten over haar ontmoetingen met Rudi en Audrie. Eva laat door een spel met een lang touw zien hoe Marjolijn Pouw geniet van de etentjes die ze organiseert: als bekenden en onbekenden kennismaken aan haar eettafel, voelt Marjolijn zich “als een spin in haar comfortabel gesponnen web.”

Tijs neemt iedereen mee naar boven. Op de overloop vertelt hij over de ziel van een huis. Bewoners geven tijdens hun bewoning vorm aan de ziel van een huis, maar die vorm is tijdelijk: als de bewoners overlijden of verhuizen blijft het huis het huis, en zal het opnieuw bewoond worden door volgende mensen die op hun manier de ziel van het huis weer veranderen. Om er achter te komen hoe mensen dat het liefst doen, heeft Tijs mensen op straat gevraagd wat hun top drie thuisgebruiksvoorwerpen is, en die allemaal op post-its op een tafel verzameld. Als iedereen om de tafel heen staat, draagt Tijs een tekst uit De architectuur van het geluk voor, een boek van Alain de Botton, dat Tijs van Erica kreeg.

Eva zet ondertussen allerlei schaaltjes op tafel: van opgeleukte diepvriesaardappelrösti en de plots pittige spruitjes van Jaap en Lucy, tot Aziatische groenterolletjes met deegvelletjes uit een studentenhuis. De rolletjes worden vergezeld door een limonadesiroop gemaakt van de sterke Chinese thee, die Eva kreeg van een dametje dat ook aan de Vliet woont. Voor iedereen mag aanvallen, leest Eva een zelfgeschreven sprookje voor, dat ze schreef aan de hand van haar verzameltocht en andere ontmoetingen.

Maarten Witkam en Diana van den Driessche verzorgen een bijzonder gastoptreden. Zij hebben twee straatgedichten uit Leiden op muziek gezet en dragen dat in samenzang voor. Rian sluit de borrel af met haar eerste Engelse nummer bij PS|: een bluesnummer dat ze voor en met Walter geschreven heeft. Ze zou dat samen met hem ten gehore brengen, maar helaas ligt Walter met griep op bed. Rian zingt het lied toch, en roert een aantal aanwezigen al tot tranen… Op de laatste wijkborrel op vrijdag 27 november is Walter weer beter en zullen Rian en hij het lied alsnog samen ten gehore brengen, komt u dus vooral langs!

Op de laatste buurtborrel zal een andere bijzondere, vaak wat onzichtbare groep inwoners van de Pieterswijk aanwezig zijn: de expats. Op donderdag vieren zij Thanksgiving, en we hebben hen gevraagd om hun restjes mee te nemen. Lijkt het u nu leuk om ook deel te nemen aan deze geïmproviseerde maaltijd, neem dan vooral ook één van uw kliekjes mee, dan maken we er gezamenlijk weer een feestelijke avond van!