Brood

"Ik hou van goed brood. Brood dat vult. Brood waar je op moet kauwen. Het liefst snij ik m'n brood zelf om er sneeen vanaf te snijden in plaats van van die dunne voorgesneden sneetjes. Maar voor de Atlas neem ik het brood voor het gemak voorgesneden en al mee uit de supermarkt. Een lekker bruin brood. Kost €2,- maar dan heb je ook wat; kunnen we een week mee uit de voeten. Bovendien is goed eten essentieel in deze gure tijden.

Mijn liefde voor brood is me met de paplepel ingegoten. Mijn moeder kocht het altijd bij de Natuurwinkel, superstevig brood. Overigens heb ik nooit geweten wat ze daar voor moest neerleggen; als kind bemoeide ik me geenszins met de financiën van het gezin.

Nihel, Miryam en Asma hebben trek en de soep die Marloes en ik gemaakt hebben staat nog op te warmen op het fornuis. Of ze een sneetje brood willen misschien? Met kaas. Vrijwel meteen hebben ze het prijskaartje op de broodzak gespot. "Juf, heeft dit brood €2,- gekost?? Koopt u altijd brood van €2,-?? Mijn moeder koopt altijd brood van een euro, en haar moeder van 75 cent." "Vind je het lekker?", vraag ik, lichtelijk met stomheid geslagen. Ik was me er niet bewust van dat mijn brood een luxegoed was en sta versteld van de alertheid van de groep 8-ers. Ze knikken en knabbelen door. Even is het stil in de keet. Als het brood op is heisen de meiden hun zusjes in hun jasjes, sjaaltjes, mutsjes en handschoentjes. "Dag juf, tot morgen!" "Noem me geen ... ", juf wil ik zeggen, maar ze hebben zichzelf al gecorrigeerd. "Tot morgen, Rian". Tot morgen!"