Blog van Nils

Hallo wereld,

Hier spreekt de typische Leidse puber. Je kent ‘m wel, die jongen met een paar puisten, Eastpak rugtas, zo eentje die geen keuzes kan maken, nog lekker bij zijn ouders woont, ieder jaar weer belooft om meer aan zijn school te werken, een leuke vriendengroep heeft en later singer-songwriter wordt. Of filosoof. Of toch singer-songwriter. Zo’n jongen die het dus lekker makkelijk heeft.
Zie je ‘m een beetje voor je? Dat ben ik dus: Nils, 18 jaar en heb bijna mijn eindexamens. En ik speel de hoofdrol in de voorstelling De hoop van Leiden. Sterker nog: deze voorstelling gaat over mij. Nog sterker: deze voorstelling gaat over mijn hoofd; mijn puberbrein. De theatermakers hebben mij gebombardeerd tot ideale puber. Dit is niet een personage; zij hebben bedacht dat ik dat écht ben. Ik mag het ook niet spelen (best jammer, ik droomde al een beetje van een supermanpak met IP (Ideale Puber) erop), ik moet het gewoon zijn.

Hoe ben je de Ideale Puber? Ben je dat als je stiekem rookt, de hele dag in bed ligt en geen moer geeft om anderen? Of ben je dat als je braaf iedere ochtend op je fiets naar school gaat, lief bent voor je kleine zusje en al volop met de toekomst bezig bent? Eerlijk gezegd: ik ben allebei niet. Oké, ik rook wel eens en lig het liefst in bed, maar ga ook gewoon naar school en trek niet iedere dag de haren uit mijn zusjes hoofd.  Het enige waardoor ik een beetje Ideale Puber ben, is omdat ik de toekomst nogal ingewikkeld vind. Ik zou niet weten wat de toekomst zou moeten zijn: rijk worden? doorgebroken zijn? een leuke vrouw vinden? gelukkig zijn?

Mijn generatie, dus al die typische pubers, wordt vaak verweten dat wij helemaal geen keuzes kunnen maken. We zouden lui en besluiteloos zijn, omdat wij niet kiezen voor de toekomst.
Ik denk dat het anders is: wij zijn inderdaad niet zo bezig met de toekomst, zoals onze ouders dat misschien deden toen zij 18 jaar waren. Maar dit komt omdat wij onze ouders nu al uitgeblust op de bank zien zitten, compleet met burn-outs. En daar hebben wij geen zin in. Daarom kiezen wij er niet nu al voor om ons hele leven helemaal uit te stippelen. Wij kiezen ervoor om niet nu al aan een CV te werken, zodat we over 10 jaar bankdirecteur zijn. Nee, wij Ideale Pubers kiezen voor het nog niet weten. Wij kiezen ervoor om de toekomst te ontdekken! En misschien hebben die theatermakers wel gelijk, dat kan je ook niet spelen, dat moet je gewoon doen!

Groetjes,

Nils